کاش می شد نرفت،کاش می شد که بمانیم و

بسازیم خانه ای با گل دل.کشور عشـــق کجاست؟

صحبت از رفتن و بیداری نیـــــــست،پای ماندن ســـــنگ

است،کاش می شد که نرفت و زمان را بوســـــید و زمـــــــیـن

را نوشــید،همره باد نبود،آشــــــتی را پیمود.به کجا باید رفــــــت؟

زنــــــــدگی نــــــــــزدیک اســـــــــت

من از خدا خواستم که نغمه های عشق مرا به

گوش تو برساند،تا لبخند مرا هرگز فراموش نکنی

و ببینی که سایه ام دنبالت است،تا هرگز نپنداری که

تنهایی،ولی اکنون تو رفته ای،من هم خواهم رفت.فرق

رفتن تو با من این است که من شاهد رفتـــــــن تو هستم

ای عشق شکسته ایم مَشِکن ما را

این گونه به خــاک ره مـــــیفکن ما را

ما در تو به چشم دوســــتی می بینیم

ای دوســـت مبین به چشم دشمن ما را

سر سبز ترین بودم زردم کردی

تبعیدی فصل شوم و دردم کردی

من چشم چراغ این و آن بودم و تو

انگشت نــــــــــــما و کوچه گردم کردی

فراموشم نکن هرگز

همه گاهی

همه جایی

همان گاهی که صبح آهسته در کوبد

همان گاهی که باد یاس

همه امید تو روید

مرا بر خاطرت آور

همان گاهی که دل در سینه می بالد

و یا از درد های سینه می نالد

همان گاهی که بدهد دست تقدیرت

اذیت،ضربه ها،دشنام و تحقیرت

و یا گاهی که آب از چشم می ریزد

غبار دل به سوی آسمان بر می خیزد

مرا بر خاطرت آور...

چو می آید بهار عمر

و سردی های دی بیرون کند از دل همه آرمان

چو می آید زمان عشق

چو می آید ز نو دران قیس و دور فرهادان

زمان ناز لیلی و شیرین ها

زمان ماه و پروین ها...

به یاد آور صدای پستِ من"جانا خداحافظ"

فراموشم مکن هرگز

تو را تا هستم اندر عمر پژمانم

گهی بر خاطرت آور